21 Şubat 2018 Çarşamba

ŞÜKUFE NİHAL BAŞAR


Şâir, yazar. İstanbul’da doğdu. Çocukluğu babasının gö­revi sebebiyle Anadolu’nun çeşitli şehirlerinde geçti.
Lise öğrenimini istanbul’da tamamladı. İnas Dârülfünûnu’nda (kadınlara mahsus yüksekokul) öğrenci iken Midhat Sâdul-lah Sander ile evlendi.
 Sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü’nü bitirdi (1919). İstanbul’un çeşitli liselerinde tarih, coğrafya ve edebiyat dersleri verdi.
Mütâreke yıllarında Müdâfâa-i Hukuk Cemiyeti’nde fitlen çalıştı. Türk Kadınlar Birliği’nin kurucularındandır.
1953’te öğretmenlikten emekliye ayrıldı. İstanbul’da öldü. Rumeli­hisarı Âşiyan Mezarlığı’nda gömülüdür.
Cumhuriyet devri kadın şâir ve yazarlarındandır, ilk şiirle­rinde aruz veznini kullanan şâir, Millî Edebiyat akımını be­nimseyince hece veznine döndü. Şiirlerinde romantik duy­guları, hikâye ve romanlarında da toplum meselelerini, ka­dınların problemlerini işledi. Eserlerinin bir kısmı Aydabir, Şâir, Nedim, Güneş, Çınaraltı, Şadırvan gibi dergilerde yayımlandı.
Şiir kitapları:

1. Yıldızlar ve Gölgeler (1919), 2. Hazan Rüz­gârları (1928), 3. Gayya (1930), 4. Su (1933), 5. Şile Yollan (1935), 6. Sabah Kuşları (1943), 7. Yerden Göğe (1960).
Romanları:

 1. Renksiz Istırap (1928), 2. Yakut Kayalar (1931), 3. Çöl Güneşi (1933), 4. Yalnız Dönüyorum (1938), 5. Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946), 6. Çölde Sabah Oluyor (1951).
Di­ğer eserleri:

1. Tevekkülün Cezası (Hikâyeler, 1928), 2. Fin­landiya (Gezi nottan, 1935). Şiirlerinden seçmeler: Şükûfe Nİhâl- Şiirler (1975).